Modele polityki społecznej:
Model liberalny (marginalny) - zakładający, że naturalnymi kanałami, za pomoca których potrzeby powinny być zaspokajane są : rynek prywatny i rodzina. Państwo powinno ingerować w ostateczności i tylko w odniesieniu do tych grup, które nie są w stanie same sobie poradzić. W tym modelu przyjmuje się, że zdecydowana większość społeczeństwa jest w stanie zaspokoic swoje potrzeby własnym działaniem przy ewentualnej pomocy rodziny lub organizacji charytatywnych.
Model redystrybucyjny – zakłada, ze odpowiedzialność za bezpieczeństwo socjalne jednostki ponosi przede wszystkim społeczeństwo. PS zajmuje się redystrybucją dochodów i gwarantuje dostęp do świadczeń i usług oparty na kryterium potrzeb niezależnie od funkcjonowania rynku i wkładu własnego jednostki.
Model motywacyjny –korporacyjny. Dopuszcza się w nim możliwość o wiele szerszej ingerencji państwa niż w modelu marginalnym. Stawia się jednak wyraźną różnicę tej ingerencji: programy społeczne powinny jak najmniej zakłócać mechanizmy funkcjonowania gospodarki rynkowej. jest silne uzależnienie prawa do pomocy i wysokości świadczeń od statusu danej osoby na rynku pracy. Świadczenia przysługują głównie osobom ubezpieczonym, a same ubezpieczenia są obowiązkowe i mają powszechny przedmiotowy i podmiotowy charakter .
Podmiot polityki społecznej:
Polityka społeczna to działalność państwa, samorządów i organizacji pozarządowych, której celem jest poprawa położenia materialnego, asekuracja przed ryzykami życiowymi i wyrównywanie szans życiowych grup społeczeństwa ekonomicznie i socjalnie najsłabszych.
Wartości prawa soc. w Konstytucji RP
1.polityka socjalna (zabezpieczenie społeczne)
2.polityka ochrony pracy
3.polityka zatrudnienia
4.polityka ochrony zdrowia
5.polityka mieszkaniowa
6.polityka oswiatowa
7.polityka kulturalna
8.polityka ochrony środowiska naturalnego
9.polityka prewencji i zwalczania patologii społecznej
10.polityka ludnościowa
11.polityka rodzinna
12.polityka wobec młodzieży
13.polityka wobec ludzi starych
|